Kurt
Хлопец з лясной вёскi
Bielarus' - my Mirkwood!
|
Вчера десятки тысяч людей простились с Василем Быковым.
Траурное шествие прошло по всему центру Минска.
"Государство уходит", - сказал чиновник, возглавлявший "делегацию от государства", когда родные Быкова отказались нарушить его завещание и заменить покрывавший гроб национальный бело-красно-белый флаг на просоветский.
"Делегация" ушла.
С писателем остались Бог и народ.
Зелимхан Яндарбиев написал это стихотворение 23 июня.
Сумленьне. На сьмерць Васіля Быкава
Перевод на белорусский - Рыгор Барадулін
Не наступаў я на горла песьні сваёй,
Тым болей — чужой,
Бо ведаў, што немагчыма
Гэткае зьдзейсьніць сіле любой
Ні горлам луджоным,
Ні вызьверанымі вачыма,
Ні фараонам розных масьцей,
Ні ў старажытным Эгіпце,
Ні ў Рыме першым, другім,
Ні ў трэцім.
Ні ў прастольным Крамлі,
Што шырыцца любіць хутчэй,
Ні ў хмарачосістым Вашынгтоне,
Што езьдзіць у залатой карэце.
Ні цяпер,
Ні ў наступным,
Ані ў мінулым,
I калі нават сьвет увесь закрычыць,
Захлынуўшыся ўласным гулам,
Я ніколі ня верыў,
Што музы могуць маўчаць,
Калі
Прамаўляюць тамагаўкі
Альбо гарматы.
I калі нават атамны сьмерч
Спрабаваў стрэсьці мозг зямлі,
Сумленьне й толькі сумленьне
Ратавала Сусьвет ад страты.
Я ведаў,
Што велічы на зямлі
Няма ніякой.
Ёсьць Людзтва
I вышэй за Людзтва
Няма нічога.
Я зноў пераканаўся ў гэтым,
Калі Вечнасьць забрала з сабой
Чалавека,
Ў каго сумленьне,
Як дар нятленны
Ад Бога.
|